Territorium
Mevrouw Mol is een opvallende verschijning: donker vachtje, roze neusje met ronde zwellinkjes (vol tastzintuigen), kleine oogjes, oren verstopt in haar vacht en voorpoten met zes vingers! Ze is niet vaak te zien want haar leven speelt zich ondergronds af in haar eigen territorium. In dat territorium heeft ze een groot gangenstelsel gegraven met voorraadkamers en zijgangen waarbij haar flinke voorpoten met extra graafduim van pas komen.
Zoogdier
De bekende molshopen verschijnen vooral wanneer ze nieuwe gangen graaft. Haar territorium is zo’n 2000 m2 en daar duldt ze geen soortgenoten. Tot in maart de liefde roept! Na de paring is manlief snel verdwenen. Zo’n 3 weken daarna maakt ze een kraamkamer en dat resulteert in een extra grote molshoop! De jongen worden een week later geboren. Mollen zijn zoogdieren; de jongen drinken ruim een maand bij hun moeder. Daarna mogen ze nog een maandje inwonen maar dan vindt moeder het genoeg en moeten de kinders het huis uit.
Dagmenu
Met haar zachte vacht ziet ze er aaibaar uit maar ze is een felle jager. Per dag eet ze ongeveer de helft van haar lichaamsgewicht. Ze eet wat ze in haar gangen vindt endat zijn vooral regenwormen, naaktslakken en andere bodemdieren. Als ze geen honger heeft dan verlamt ze de regenworm door in de kop te bijten; haar speeksel bevat een giftige stof. De verlamde regenwormen bewaart ze in haar voorraadkamer, een appeltje voor de dorst!
Goede grond
Haar voedselvoorkeur geeft al aan dat mevrouw Mol het liefst woont in gebieden met goed doorlaatbare grond met een rijk bodemleven. Ons terrein voldoet aan haar wensen en dan ziet het veldje er soms wat pokdalig uit. Het is heel onschuldig: de gangen zijn op een diepte van minstens 40 cm, daar hebben we geen last van.
Molshopen
Door de aarde van een molshoop te verspreiden in het gras er omheen, is de hoop geen hobbel meer en na een regenbui is er al helemaal niets meer te zien. Het verdelgen van mollen is niet zinvol: het territorium wordt door een ander individu ingenomen die het gangenstelsel weer moet opknappen met gevolg ... extra molshopen!
Tekst Ton Hermans en Karin Koppen - eerder gepubliceerd in Buitenspoor 2022-2, NTKC